 | مگر در تمام خواب‌های یک‌بارمصرفِ این ساعتِ محال | چند نفر این دردِ ممکن را مصرف می‌کنند که تو تک‌نفره | مکرّرن | دراز وُ نشست رفتی در قلب‌ام وحید علیزاده رزازی | اسفندی ام لطفن مرا دود کنید! |  |
خواندن
همه چیز آرام است. هیچ جنبنده‌یی به چشم نمی خورد. هیچ کسی برای پرسش نیست. جهان در حال تغذیه است. باد به سختی برگ ها را تکان می دهد و پرندگان از خواندن خسته‌اند.
ساموئل بکت | همه افتادگان
(آرام، آروم، باد، تغذیه، تکان، جنبنده، جهان، خسته، خواندن، سختی، هیچ، هیچکس، پرسش، پرندگان، چشم)
(آرام، آروم، باد، تغذیه، تکان، جنبنده، جهان، خسته، خواندن، سختی، هیچ، هیچکس، پرسش، پرندگان، چشم)
درد، سواد خواندن قلب را نداشت | و ما میدانستیم | حرفی اگر بزنیم | باران میآید
وقتی در شهر زندگی می‌کنیم، نمی‌توانیم برای این آدم‌ها چیزی برای خواندنشان ننویسیم یا برایشان طرح یک خانه نکشیم. این را همیشه وقتی از دستش پر خشم می‌شدم می‌گفتی تا آرامم کنی.